CASUS
112 niet de juiste route voor professionele melders
CASUS
112 niet de juiste route voor professionele melders
Een mompelende vrouw belt de meldkamer Noord-Nederland via het alarmnummer 112, met de mededeling dat zij psychiater is en een jonge suïcidale vrouw wil laten ophalen vanaf een huisadres.
De centralist onderbreekt de melder met de mededeling dat ze een ander nummer moet bellen voor een aanvraag als deze. Maar de vrouw is niet van haar stuk te brengen en gaat gewoon door met het geven van persoonlijke informatie over de patiënte. De centralist onderbreekt opnieuw en zegt nogmaals dat dit verzoek niet via 112 behoort te lopen. Maar de melder, die dus zegt psychiater te zijn, laat weten dat ze dat nummer niet heeft en vraagt om het haar te geven. Nu legt de centralist uit dat op die manier iedereen een ambulance of een psycholance kan aanvragen, zonder triage of waarheidscheck. Als de melder inderdaad psychiater is, dan heeft zij een speciaal nummer tot haar beschikking waarmee ze de meldkamer kan bellen. Daarmee legitimeert zij zich als professionele melder. Nadat de melder daar 'jaja' op heeft gezegd, vervolgt ze weer haar monoloog met het adres van de suïcidale vrouw en de naam van de GGZ-instelling waar zij per ambulance naartoe moet worden gebracht. De centralist probeert het gesprek nu via een andere route open te breken en vraagt of de psychiater daar bij de jongedame aanwezig is. Het antwoord is nee. Ze heeft de situatie telefonisch beoordeeld. Is er een maatregel uitgeschreven, probeert de centralist. Nee, het valt onder de tijdelijke verplichte zorg. De centralist besluit nu dan maar om de ambulance naar het opgegeven adres te sturen, maar vraagt ook het nummer van de psychiater en zegt dat hij haar meteen zal terugbellen om toch enigszins de melding te kunnen verifiëren. In dit tweede gesprek verklaart de centralist nogmaals zijn positie, maar hij vindt daar bij de psychiater maar weinig begrip voor. Aangezien hij op dat moment geen andere manier heeft om de melding legitiem te maken, vertelt hij de ambulancebemanning de toedracht en vraagt zijn collega's om ter plaatse extra alert te zijn en alvast even contact te zoeken met de beoogde GGZ-locatie.
Deze casus staat niet op zichzelf, laat de meldkamer weten. Er zijn regelmatig huisartsen, psychiaters en verloskundigen die via 112 bellen met een ambulanceverzoek. Soms is daar meteen een goede reden voor te geven: de huisarts is bijvoorbeeld de eigen telefoon vergeten, of de verloskundige heeft de aanstaande vader naar 112 laten bellen. Zo’n goede reden blijkt altijd snel genoeg. Is die er niet, dan proberen de centralisten aan deze aanvragers duidelijk te maken dat dit niet de juiste route is. De meldkamer vraagt ook in de opleiding van huisartsen aandacht voor het belang van het speciale nummer. Het zou immers een gekke wereld worden als iedereen 112 kan bellen om een nietsvermoedende buurman van zijn bed te laten lichten.
Deze aflevering van De Casus werd verzorgd door de EDQ’s van de meldkamer Noord-Nederland in Drachten.