‘Ik denk graag zelf mee wat de patiënt mankeert’
Verpleegkundig centralist
Eline Bot
MKA Hollands Midden
Ze werd op 22-jarige leeftijd waarschijnlijk de jongste verpleegkundig centralist van Nederland. Haar collega’s kunnen bogen op veel meer ervaring in de verpleegkundige praktijk én op meer levenservaring. De nu 24-jarige Eline Bot (MKA Hollands Midden) mist dat allemaal niet echt. In gesprek met Eline:
Je belandt de hele dag via de telefoon in de meest stressvolle situaties. Ben je daartegen bestand?
“Van collega’s krijg ik juist vaak te horen dat ik in alle situaties zo rustig blijf. Ik lijk heel jong, maar ik schijn toch volwassen te zijn voor mijn leeftijd. Voor mij scheelt het wel dat ik de situatie ter plekke niet kan zien. Daardoor kan ik afstand bewaren en focussen op de informatie en op wat er moet gebeuren. Van mijn collega’s met meer praktijkervaring pik ik trouwens wel veel verpleegkundige vakkennis op die ik niet had. Zij komen uit heel verschillende disciplines en medische specialismen.”
Het is toch juist niet de bedoeling dat je in dit werk eigen kennis en ervaring laat meewegen, omdat dit aannames in de hand werkt en ProQA dan niet meer optimaal functioneert?
“Klopt. En ik vind het fijn om met ProQA te werken, het is een prettig hulpmiddel en het biedt een veilige basis. Maar dat neemt niet weg dat ik zelf graag meedenk wat het zou kúnnen zijn dat de patiënt mankeert. Het niet-pluisgevoel, wat soms reden is om te overrulen en toch op te schalen, zouden wij volgens mij niet hebben zonder onze verpleegkundige achtergrond.”
In de rest van de wereld hebben ProQA-centralisten die achtergrond niet…
“Dat weet ik en dat heb ik kort geleden kunnen zien, toen ik met collega’s de Navigator-conferentie in Washington bezocht. We woonden lezingen bij over medische onderwerpen. Centralisten uit Amerika en andere landen zaten druk mee te schrijven. Maar wij waren een beetje verbaasd over het niveau, dat was dusdanig laag dat wij er niets van opstaken. Zo werd bijvoorbeeld uitgelegd wat een reanimatie precies inhoudt. En daarbij vroeg iemand uit de zaal of het schadelijk is om te reanimeren wanneer de patiënt zelf nog ademt… Dan denk je: Zijn dit de professionals die via de telefoon een reanimatie in gang moeten zetten? De contacten en de sfeer waren overigens wel heel leuk, ik vond de Navigator een mooie ervaring.”
Waarom ben je eigenlijk zo snel al centralist geworden?
“Na de opleiding verpleegkunde had ik me voorgenomen één jaar te werken en dan weer iets te gaan bijleren, omdat ik bang ben dat je niet meer wilt verder leren wanneer je eenmaal te lang werkt. Ik heb dat ene jaar op de afdeling Neurologie van HMC Westeinde gewerkt. De acute en complexe zorg trok me aan, maar voor de SEH-specialisatie vond ik mezelf destijds – ik was toen 21 – nog te jong. Bij het oriënteren op opleidingen, kwam ik de vacature van centralist in opleiding tegen. Op mijn 22e werd ik aangenomen. Ik vind het nu zo leuk, dat ik het zeker nog een hele tijd wil doen. Maar op termijn zie ik wel een combinatiefunctie voor me met bijvoorbeeld SEH of IC en wie weet uiteindelijk met de ambulance.”
Wat vind je het allerleukste?
“Dat je, tot op het moment dat je de telefoon opneemt, geen idee hebt wat je gaat horen of wat je gaat doen. Het is een totale verrassing, elke keer weer. Soms is er in eerste instantie heel veel paniek en blijkt er uiteindelijk weinig aan de hand. En soms gebeurt precies het omgekeerde. Dat is boeiend. Ik ben misschien toch een beetje sensatiebelust, maar dan op afstand en natuurlijk wel met het doel om ook echt te gaan helpen.”
Eline Bot